Ninh Binh

Na de dagen zongenieten in Da Nang zijn we nu na een dagje reizen aangekomen in Ninh Binh, een gebied ten zuiden van Hanoi, dat ook wel het zoetwater Hanlong Bay wordt genoemd. De vergelijking gaat wel enigszins op. De limestone bergen steken grotesk op uit het moerasachtige water. Je kunt er dus ook doorheen varen en je laten imponeren door het zicht. Het is er alleen een stuk rustiger en overnachten deden we niet op een luxe boot, maar in een homestay. Waarvan de eigenaar de bamboe bungalows (hutten als je er wat kritischer naar kijkt) op prachtige idyllische plaatsen tussen de rotsformaties, maar aan het water heeft gezet. Links en rechts zie je de waterlelies die vooral in de ochtend op hun mooist zijn. Veel vogels en vlinders vliegen door het gebied en de rust is heerlijk. We hebben er heerlijk gehangen in de hangmatten.
Rotspartijen kunnen ook beklommen worden en dat hebben we de eerste dag na aankomst ook gedaan. Bezoek aan een kleine tempel Mua Cave. We hebben ze niet geteld, maar het zouden vijfhonderd treden zijn die we omhoog zijn gegaan. Veel treden waren echter zo hoog, dat we denken dat een gemiddelde Vietnamees een trapje nodig heeft om elke trede op te kunnen. De opstappen zijn erg hoog en vergen dus veel inspanning. En dat in behoorlijk vochtige hitte. Maar de beloning in de vorm van prachtige uitzichten mag er dan ook wezen!
Hanneke had de schroom al van zich af gegooid door achterop een scooter te gaan zitten, geweldig overigens, dus hebben we nu voor twee dagen de scooter gehuurd. Dat is wel een voordeel ten opzichte van Halong Bay. Je kunt zelf de schoonheid van het gebied opzoeken. In Halong Bay geniet je op de boot en wordt bepaald wat je ziet. Maar mooi is het hier zeker. Via kleine weggetjes laveer je tussen dorpen en rotsten heen en zie je het dagelijks leven van de Vietnamezen. Geniet je van een koffie in een lokaal ‘café’ op, voor onze begrippen, kinderstoeltjes en tafeltjes. Je wordt er, weliswaar bescheiden, aangestaard door de plaatselijke bevolking. Een mooie rit die eindigde bij de Bai Dinh Pagoda, waar vijfhonderd boeddha beelden staan opgesteld, de eerste en laatste met een ‘Vietnamees’ gezicht en de overigen met Indische gezichten. Allen beelden zitten in een van de houdingen die boeddha aannam. De tocht langs de beelden eindigt bij een tempel met een enorme gouden boeddha met 48 armen. Waarom ze het doen in zo’n warme omgeving weten we niet, maar de beelden zijn opgesteld langs trappen…..dat kost toch het nodige transpiratievocht.
Gelukkig waren er wel een soort golfkarren die je tegen betaling aan het begin van het tempelcomplex afzetten en ophaalden. Het scheelde een flinke wandeling in de brandende zon. En dat je met zo’n karretje ook als Max Verstappen kunt rijden….dat weten we nu ook .
De tweede scooterdag hebben we gebruikt om verder door het gebied te rijden. We wilden drie dingen doen in de omgeving, naast genieten van de bevolking en de leefstijl. Het eerste was dollars wisselen bij de bank. Nu zijn de Vietnamezen eerlijk gezegd nogal kritisch naar de dollar. Met name de ‘way they look’ is belangrijk. Is er een randje gerafeld, zit er een inktvlek op of is er op geschreven, zijn ze teveel gekreukt? Dan worden ze aan een kritisch onderzoek onderworpen en liever geweigerd. Gelukkig was dat bij ons bekend, dus hadden we op voorhand al gave briefjes gevraagd. Maar deze hadden we nog niet gehad: ‘De biljetten waren te vochtig’. Nu klopt dat wel, ze waren vochtig, maar wat wil je als je shirt en broek al doordrenkt zijn van het zweet alleen al wanneer je in de schaduw zit? Voor ons, iig voor Aad, is de hitte en de hoge luchtvochtigheid al genoeg om sauna taferelen te creëren. Dus ja, het geld was vochtig van het zweten! Het weigeren was halsstarrig, dus hebben we de biljetten over de balie de van de bank uitgespreid, onder de blazende airco. Na vijf minuten……droog en inwisselbaar! Ze blijven verrassen, die Vietnamezen!
Twee ging redelijk gemakkelijk. Lekker doortuffen naar de Wetlands van Van Long voor een boottocht. Heerlijke tocht, veel vogels en prachtige uitzichten en lekker rustig op het water. De laatste rit ging vanaf de Wetlands naar Trang An, waar een tweede boottocht gemaakt kon worden tussen de limesteen kegels en onderdoor. We hadden het redelijk gepland qua tijd, namen daarom wat meer tijd voor de alledaagse taferelen onderweg en lagen daardoor redelijk goed op schema om voor sluitingstijd op een boot te kunnen stappen. Totdat……..de scooter er mee ophield…..wegens benzine op……terwijl we de ochtend de tank nog hadden volgegooid. Oeps, we stonden tussen de sawa’s en de bergen, langs een redelijk rustige weg, zonder direct zicht op een benzinestation….Vraag was dan ook of de boottocht nog konden halen. Dat lukte. Gelukkig zijn Vietnamezen erg behulpzaam en bij een eerste teken van ons stopte een scooter met twee mannen erop. Met kunst en vliegwerk, zo je wilt met handen en voeten, konden we ze uitleggen wat er mis was en waar we naar toe wilden. Dus….twee Vietnamese voeten werden tegen de achterkant van de scooter gezet en zo werden we naar de opstapplaats geduwd. De beheerder van de scooterparkeerplaats kende wel een vriend die een liter benzine kwam brengen en zo konden we op tijd genieten van een heerlijke tocht. Tussen de hoge rotsten, in natuurlijke tunnels er onder door en steeds weer verrast worden door nieuwe schitterende uitzichten. Uiteindelijk zijn we met genoeg benzine in de tank heel in de homestay aangekomen.