Hoi terug zegt An

Daar zijn we nu dus, Hoi An. Gisteren na een rustige vlucht geland in DaNang. Van die plaats zelf hebben we niet zo heel veel gezien. Het verkeer is in ieder geval een stuk rustiger, niet alleen voor wat betreft hoeveelheid, maar ook wat betreft manier van rijden. Onze chauffeur deed het in ieder geval op zijn gemak, boven de 50 km/u kwam hij niet uit, zelfs niet op de tweebaansweg richting Hoi An. Heel wat anders dan Ho Chi Min, waar de scooters je aan alle kanten voorbijrazen als je het waagt om over te steken. Het is een ware belevenis en een vreemd gezicht om als ene school vissen ze gezamenlijk eerst voor je langs te zien kruisen om vervolgens halverwege ze achterlangs te zien kruisen. Wat hier niet anders is, is veranderd is het claxongebruik. Een scooter zonder claxon is gewoon kapot.
Zo’n rustige tijd gaf ons wel de tijd om de eerste dagen verder in ons op te nemen. Zo vergaten we te vermelden dat we onderweg naar de Cu Chi tunnels tussendoor een stop gemaakt hebben bij een fabriekje waar alleen mensen werken die als gevolg van de agent orange een verminking of handicap hebben opgelopen. Nu, een generatie verder, is het nog steeds aktueel.
Ze doen het wel vaker bij toeristen, een reclamestop om te verkopen, maar in dit geval kunnen we ons er wel in vinden. Ze maken er handwerk in de vorm van aardewerk zoals vazen, en schilderijen, waarbij ze eierschalen en schelpen verwerken. Handmatig gedaan dus, of met de voeten als de handen te verminkt zijn om te gebruiken. Ze kunnen op die manier hun eigen brood verdienen, maar een foto maken van de werkzaamheden blijft toch gênant. kwamen we er ook achter dat we een aantal dingen rustig het landschap op te nemen.
Wat hier en ook in Ho Chi Min blijft verbazen is het feit dat het elektriciteitsnetwerk geen constante storingen vertoont. Alle leidingen liggen bovengronds, en het lijkt erop dat ieder huishouden zijn eigen verlengsnoer aan de elektriciteitsmasten bevestigd. Het is haast ongelofelijk dat een Vietnamese elektricien uit die spaghetti van draden de kapotte leiding kan vinden.
In ieder geval zijn we rustig gearriveerd in ons hotel in Hoi An. De stad staat erom bekend dat het een relaxte sfeer heeft. Dat heeft het zeker en het verkeer past zich daar deels op aan lijkt het. De oude stad zelf heeft Chinese tempels en invloeden. Het ligt langs een rivier en is erg sfeervol. Vooral in de avond is het er mooi. De stadslantaarns worden dan gedoofd en worden vervangen door het licht van lampions. De oude stadskern wordt op die manier sfeervol verlicht. Sprookjesachtig zoals dat dan zo mooi heet. Zelfs de souvenir- en kledingverkopers passen hun verkooptechniek er op aan en zijn gemoedelijker. Het is er lekker toeven dus.
Vandaag hebben we eigenlijk niets gedaan, hoewel, niets, we hebben fietsen gehuurd en zijn richting de kust en het strand van Cam An gefietst, gezwommen in de oceaan en genoten van de zon. We zijn dus in tropische sferen. Was dat het voor vandaag? Eeeh….ja eigenlijk wel.
Zonnige groeten,
Hanneke
Aad
Isaak
Loïs