Boeddha mist een tand

Gisteren zijn we naar Kandy gereisd. Lekker met de express bus, in een rechte lijn naar 140 km verder…..Ja dat is ook gebeurd. We waren er op tijd bij, dus hadden we gerieflijke zitplaatsen, met zijn drieën naast elkaar. De gemiddelde Srilankaan is niet zo groot, dus drie zitplaatsen ipv twee naast elkaar, dan gaan er meer in een bus. En in het gangpad passen er best nog wel een aantal bij…
Goed we zaten dan wel wat dichter op elkaar, we konden iig 3,5 uur zitten. Want zo lang duurde de express rit. De snelweg is voor het grootste gedeelde vierbaans, maar een baan wordt hoofdzakelijk gebruikt door de tuk tuks, de langzamere vrachtwagens, het paard en wagen, en de bromfietsers. De linkerbaan door al het andere verkeer,…..dus ook de iets snellere tuk tuk die de langzamere inhaalt.
Zie hier de rit van 3,5 uur verklaard. Of het vervelend is……nee eigenlijk niet, er gebeurt veel onderweg, je ziet veel van het landschap, ook het minder mooie (voor milieuverbeteraars is hier nog veel te halen ). Ze doen echt hun best om te recyclen. Je ziet verschillende bedrijfjes die complete interieurs uit sloopauto’s netjes te koop hebben staan…….maar de carrosserieën van diezelfde auto’s, staan honderd meter verderop weg te roesten…
Dat soort dingen maakt het land ook zo mooi. Het is een andere beleving.
Wat ook een andere schitterende beleving is, is het tiendaagse festival ter verering van de tand van Boeddha. We hoorden dat dat tot de eerst volgende volle maan (vandaag) duurde, vandaar dat we richting Kandy zijn gegaan. In Kandy staat de tempel waar de tand van Boeddha bewaard wordt. De boeddhisten vieren dat jaarlijks met tien dagen feest in de stad. Met elke avond een optocht, de Perahera. In de middag zijn we dan ook richting het centrum gegaan. Door een tuktuk werden we afgezet (in de juiste zin van het woord) in een van de straten waar de optocht langskwam. Ongelooflijk om te zien, maar op alle trottoirs langs de route zitten vanaf de ochtend al mensen om de optocht te kunnen zien en dat elke dag. Het is een af en aan lopen van ballonverkopers, verkoop van etenswaren en andere lichtgevende en knipperende speelgoedartikelen. Je wordt er gewoon vrolijk van! Ietsje minder vrolijk werden we van de opdringerige verkopers van zitplaatsen. Omdat de trottoirs vol zitten met toeschouwers en het dus lastig is een plekje te vinden, wordt je om de 5 meter aangesproken om toch maar op de aller aller aller beste plek te komen zitten, voor een bijzonder toeristisch prijsje…..grijnssss… gelukkig hebben we inmiddels een beetje ervaring.
Uiteindelijk hadden we een mooi plekje gevonden en we werden niet teleurgesteld.
Het is letterlijk en figuurlijk een schitterende tocht. De tocht wordt begeleidt door mannen met vuurkorven, in de kleden die de olifanten die in de tocht meelopen dragen zijn lichtjes verwerkt en in de kleding van de muzikanten en dansers is zilver en goud verwerkt. De trommelaars trommelen of hun leven er vanaf hangt en de dansers dansen de blaren op hun voeten (dan kan, want ze doen het blootvoets) en dat dus tien dagen lang. Wij hebben er samen met tienduizend andere één dag van mogen genieten.