Lions rock...dan toch

Na een vroeg ontbijt zijn we op weg gegaan, naar de ingang van Lions Rock. Een citadel, zoals al jaren werd verondersteld, uit 500 VC. Iets wat nu overigens wordt betwijfeld door de geleerden die daar aan werken. Het zou ook een begraafplaats kunnen zijn.
In ieder geval is het UNESCO cultureel erfgoed en terecht. Het complex, dat uitgaande van een gereconstrueerde plattegrond, veel weg had van een stad of dorp, bestond uit een begane grond en een bovenbouw……die dan wel gebouwd is op een, eigenlijk uit het niets omhoog rijzende rots die zo’n 130 meter hoog is. Het is verbazend te zien dat men toen, met toch beperkte middelen, zoals geen trappen enzo in staat was om op die hoogte een bouwwerk neer te zetten.
Juist omdat het een van de wereldwonderen is, is het populair bij toeristen. Het vroege ontbijt was een advies van de bevolking hier. Als je vroeg gaat wordt je niet gehinderd bij het beklimmen van de rots door langzamere klimmers of grote groepen, die later op de dag arriveren en het beklimmen en dalen tot een zekere kwelling maken. Fijn zulke adviezen! We hebben er ons voordeel mee gedaan. Bij de opening om 7 uur s morgens stond er alleen een flinke rij bij de kassa, daar hebben we later in de klim geen last door gehad.
Het complex is imposant, zeker. De klim ernaar toe…..die viel wat tegen…..Tenminste als je de reisgidsen mag geloven. Die schreven dat je zeker ruim voldoende water mee moet nemen, omdat de klim lang en zwaar is. Nu kan het zijn dat we, omdat we een dag eerder de Pidurangala rock hadden beklommen, we al wat gewend waren, maar de klim viel wat tegen. In die zin dat we makkelijker via de trappen konden klimmen en we binnen een half uur boven waren. Niet dat het niet veel traptreden waren, we hebben niet geteld, maar het waren er veel, maar het was minder ver dan we veronderstelden.
Of we het beter hadden kunnen laten voor dat geld (entree is ca € 30,--)…..Nee dat niet want, zoals ik al schreef, is het verbazend hoe mensen daar bovenop iets konden bouwen in die tijd. Trappen zoals we ze nu kennen waren er niet, alleen de uitgehakte traptreden in de rotsen…..en dat loopt toch een stuk minder soepel als je naar boven moet met een stapel stenen op je nek.
Gelukkig was het ook bovenop, vanwege het vroege tijdstip, rustig, dus konden we op ons gemak rondkijken en genieten van het uitzicht.
Onderweg naar beneden werd ons duidelijk hoe druk het er wordt. Druk dus. Afdalende en omhoog komende mensen gaan over dezelfde trap, die zo breed is dat er maar net twee mensen kunnen passeren…..dat geeft dus vertraging en file, vooral trapopwaarts… Bij het verlaten van het complex, tegen 11 uur, stond er een nog veeeel langere rij bij de kassa’s. Dus….luister naar de locals, op tijd gaan loont. Het scheelt in ieder geval tijd, ergernis en gedrang en daarbij……hou je de middag weer tijd over om wat te verkleuren bij het zwembad .